Categorie archief: Updates

Het CvB is ertoe overgegaan lippendienst te bewijzen aan transparantie en democratie: de Kaderbrief 2016 (waarin de financiële kaders voor het beleid van komend jaar uiteen worden gezet en toegelicht) is online geplaatst zodat alle studenten en docenten hierop suggesties kunnen leveren. Door dit echter in de zomervakantie te doen en studenten de Kaderbrief niet per mail te sturen, kunnen de beleidsmakers ervan uitgaan dat ze met weinig inspraak rekening zullen moeten houden. Humanities Rally, De Nieuwe Universiteit, Rethink UvA en University of Colour hebben de Kaderbrief geanalyseerd en stellen vast dat de trend van de afgelopen jaren, ondanks al het verzet van de afgelopen periode, wordt voortgezet: er wordt doorgegaan met bezuinigen, het primaat van Onderwijs en Onderzoek staat nog altijd onder druk vanwege vastgoedavonturen en het beleid blijft gericht op het verhogen van studierendement in plaats van kwaliteit.

Bezuinigingen

De verdeling van financiële middelen wordt nog steeds uitgevoerd op basis van kwantitatieve output, waarvan de indicatoren de aantallen eerstejaars inschrijvingen, diploma’s (nominaal+1), studiepunten en promoties zijn. Door eerdere bezuinigingen op de FGw is het aantal promoties gedaald. Hierdoor slinken de budgetten verder, zodat verdere bezuinigingen als noodzakelijke oplossing worden gepresenteerd (Kaderbrief p. 28). Hiermee wordt op den duur een neerwaartse spiraal ingezet die het potentieel verwoestende effect van deze vorm van financiering aantoont. Op de FGw is het resultaat een structurele bezuiniging (verbloemd als “ombuiging”) van 8,1 miljoen euro. Het is dan ook te verwachten dat Onderwijs en Onderzoek het komende jaar zullen lijden.

De negatieve effecten van financiering op basis van volatiele factoren als aantallen eerstejaars-inschrijvingen en behaalde studiepunten en diploma’s lijken tegelijkertijd welbekend te zijn aan de beleidsmakers, want het AMC, de ACTA en AUC krijgen hun financiële middelen op historische basis (Kaderbrief p. 7). De mogelijk positieve effecten van de outputfinanciering (meer geld in tijden van hogere output) worden teniet gedaan doordat de faculteiten hun geld niet mogen opsparen in anticipatie op potentieel dalende studentenaantallen. Een op z’n minst gedeeltelijke verdeling op historische basis voor alle faculteiten is mogelijk en wenselijk.

Daarnaast is ook niet duidelijk op basis van welke berekening de bezuinigingen van 8,1 miljoen op de FGw noodzakelijk zouden zijn. Berekend op basis van de gegeven sleutel in de Kaderbrief en de verwachte cijfers voor 2016 is er op onderwijs slechts een tekort van ongeveer 2 miljoen, wat niet in de buurt komt van de als ‘structurele noodzaak’ gepresenteerde 8,1 miljoen. De Kaderbrief schiet hopeloos tekort wanneer bezuinigingen niet met heldere cijfers onderbouwd kunnen worden. Dezelfde onduidelijkheid geldt voor de bezuinigingen op de FdR. Wat is de noodzaak daarvan? In de Kaderbrief wordt in tabel 8 op pagina 18 namelijk enkel een stijging voorspeld van de genoemde financieringsindicatoren en wordt er geen tekort aangegeven. Volgens de logica van het allocatiemodel zou dit juist tot een verhoging, niet een reductie van middelen moeten leiden.

Waar de beleidsmakers kennelijk hun hand niet omdraaien om miljoenenbezuinigingen door te voeren op Onderwijs en Onderzoek, kunnen besparingen op de overhead alleen met een “aanmerkelijke inspanning” en ook alleen ergens in de komende jaren gerealiseerd worden (Kaderbrief p. 31). Waarom deze besparingen voornamelijk op Facultair en niet op Centraal niveau uitgevoerd moeten worden is volledig onduidelijk, en waarom de door de besparingen vrijgekomen middelen worden ingezet voor andere indirecte kosten in plaats van Onderwijs en Onderzoek is eveneens raadselachtig.

Onduidelijkheden

De Kaderbrief is een poging tot het verschaffen van meer helderheid. Toch blijven veel dingen onduidelijk. Zo is bijvoorbeeld in het Jaarverslag 2014 de volgende opmerking te lezen: “uit recente herberekening blijkt dat er meer middelen nodig zijn om de volledige Binnenstadscampus te realiseren dan in de oorspronkelijke planvorming was bedacht.” Maar hoeveel meer wordt niet toegelicht.? En waarom staat dit niet in de Kaderbrief? Wat zijn de gevolgen van deze noodzaak tot ‘meer middelen dan gepland’? Verder streeft de meerjarenbegroting er tot 2019 naar de faculteiten een nulresultaat te laten realiseren. Vastgoed blijft echter dramatische verliezen draaien: van ca. -20 000 tot ca. -12 000 (Kaderbrief p. 11). Waarom geldt hier een andere eis? Waarom is het strikt noodzakelijk dat de faculteiten een nulresultaat behalen (desnoods d.m.v. bezuinigingen), terwijl Vastgoed hiervan gevrijwaard is en wat is het gevolg hiervan?

Vaak wordt de begroting zo onnauwkeurig opgesteld dat er in werkelijkheid meer geld beschikbaar is dan geraamd (Kaderbrief p. 13). In 2014 is er bijvoorbeeld duidelijk meer geld overgebleven (tabel 3, p. 11 Kaderbrief). Waren in het licht van onnauwkeurig begrotingswerk de bezuinigingen op de FGw en FdR überhaupt wel noodzakelijk?

In de Kaderbrief staat het volgende te lezen: “De UvA geeft meer middelen uit dan zij binnenkrijgt en deed daar al een (voor) investering mee in de gevraagde doelen. Faculteiten zal als onderdeel van de begroting 2016 gevraagd worden concreet aan te geven welke uitgaven daar reeds plaatsvonden of nu extra worden gedaan die te relateren zijn aan de gevraagde voorinvestering” (Kaderbrief p. 28). Uit deze passage kan worden opgemaakt dat de UvA geen inzicht heeft in hoe de voorinvesteringen zijn gedaan, of dat ze überhaupt zijn gedaan, terwijl op pagina 12 staat dat er voor de UvA reeds voorzien was in verbeteringen op dit gebied door verhoging van het aantal contacturen in het eerste bachelorjaar en door uitvoering van de maatregelen studiesucces, waaronder de investeringen in UvA Matching en UvA Q (UvA Matching wordt hier opgevoerd als investering in onderwijskwaliteit). Hoe is het mogelijk dat de UvA investeert met geld dat er niet is?  En als dat  vervolgens t toch gedaan wordt, niet weet waar dat geld heen is gegaan?

Genoemde voorinvesteringen worden gedaan vooruitlopend op de financiële middelen die vanaf 2018 zullen vrijkomen in verband met de invoering van het leenstelsel (verbloemd als “studievoorschot”). Hieromtrent bestaat veel onduidelijkheid in de Kaderbrief. Zo staat er dat er 6.2 miljoen structureel ten goede komt aan het onderwijsbudget vanaf 2018, maar in de factsheet waarnaar verwezen wordt staat dat er gemiddeld 17 miljoen vrijkomt per universiteit. Hoe wordt de gigantische discrepantie tussen deze twee bedragen verantwoord? Volgens de kaderbrief zou er bovendien 4 miljoen beschikbaar zijn voor de voorinvesteringen, op basis van het jaarverslag 2014 (p.148) staan echter cijfers die dit tegenspreken. Waaruit wordt deze extra voorinvestering dan gedaan? Waarom wordt de 6.2 miljoen die verwacht wordt per 2018 verwerkt in de begroting, terwijl in de Risicoparagraaf (Kaderbrief p. 15) staat dat er onzekerheid is over de mate waarin de middelen voor het studievoorschot ook daadwerkelijk gerealiseerd zullen worden? Wat voor effect hebben de voorinvesteringen op de daadwerkelijke uitkering van het studievoorschot? Worden de voorinvesteringen terugbetaald vanuit de middelen voor het studievoorschot? Zo niet, waaruit wordt het dan betaald?

De Kaderbrief verklaart zowel de kosten als de baten aan de faculteiten over te dragen, d.w.z. de faculteiten krijgen middelen toebedeeld en hebben de verantwoordelijkheid voor alle kosten, zodat wetenschappers zelf zouden kunnen bepalen welke middelen waarvoor worden ingezet (Kaderbrief p. 11). Deze schijnbare autonomie wordt echter vanuit centraal niveau ondermijnd doordat de kosten worden verhoogd maar de baten gelijk blijven. Het bestuur berekent aan de faculteiten een verhoging van de huurprijs per vierkante meter door van 3,5% per jaar tot 2019, die bovenop de inflatie komt.  Door tegelijkertijd de tarieven onderwijs over de jaren heen gelijk te houden, wordt er hier geen rekening gehouden met de inflatie (Kaderbrief p. 18). Dit zou een effect zijn van het streven van de UvA om stabiele prijzen in het allocatiemodel te hebben, zodat faculteiten weten waar ze in de toekomst op kunnen rekenen (Kaderbrief p. 12). In werkelijkheid is dit echter een bezuinigingsmaatregel, omdat de inflatiecorrectie wel wordt toegepast op de huurprijs en daarbovenop de huurprijs stijgt terwijl de tarieven, dus de baten, voor de faculteiten gelijk blijven (Kaderbrief p. 31). In plaats van dat de autonomie van de faculteiten gegarandeerd is, wordt hen dus in feite middels de volledig ongecompenseerde huurverhoging geld afgetroggeld dat terugvloeit naar het centrale niveau – geld dat bestemd is voor Onderwijs en Onderzoek en waarover de faculteiten vrije beschikking zouden moeten hebben.

Door de huurprijzen drastisch te verhogen gedraagt het CvB zich feitelijk als een soort huisjesmelker. De motivering van de huurverhoging ligt vermoedelijk in de solvabiliteitseis van de Onderwijsinspectie, die bij 30% ligt. De opmerking in de Kaderbrief dat “met financiers” een solvabiliteit van 15% is afgesproken, is in het licht van de door de Onderwijsinspectie verhoogde eis moeilijk te plaatsen. Dat bij aanvang van het Huisvestingsplan een solvabiliteit van 20% als voldoende werd ingeschat om eventuele risico’s op te vangen is nu juist de crux (Kaderbrief p. 13). Want hoe wordt de solvabiliteit in stand gehouden? Gezien de middelen die nodig zijn voor de realisering van de megalomane vastgoedprojecten waarin de UvA zich heeft gestort, moet ook het eigen vermogen vergroot worden. Bezuinigingsmaatregelen zoals huurverhoging dragen daartoe bij, maar verloochenen het primaat van Onderwijs en Onderzoek.

De Kaderbrief verzuimt te vermelden waar het geld vandaan komt voor de compensatie via het budget voor de UB (Kaderbrief p. 32) en maakt überhaupt geen gewag van de activiteiten van de UvA Holding, die alle bezweringen van het CvB ten spijt wel degelijk invloed hebben op de financiële situatie van de UvA.  Ook wordt uit de Kaderbrief niet duidelijk wat precies het ‘Treasurybedrijf’ is en waarom de waarde daarvan gestaag daalt (Kaderbrief Tabel 3, p. 11; tabel 5 p. 14). Volgens de Kaderbrief zelf moet deze daling het gevolg zijn van een daling van uitbetaalde rente door het Vastgoedbedrijf en/of een verhoging van de te betalen rente over leningen (Kaderbrief p. 35).  Wat precies veroorzaakt deze daling? Waar zijn de cijfers die dit inzichtelijk maken? Ten slotte is onduidelijk of en waar De Kleine Letterengelden, zoals omschreven in het Convenant ter consolidatie van kleine letteren (1992) verwerkt zijn. Zoals in het Convenant staat, is dit een rijksbijdrage, maar in tabel 11 op pagina 19 van de Kaderbrief, staat onder de rijksbijdrage echter geen geld t.b.v. de kleine letteren. Wel staat er onder beleidsbudgetten onderwijs een bedrag van 2.976. Dit bedrag wordt omschreven als “het budget dat FGw op basis van het UvA beleid ontvangt voor het in stand houden van de kleine letteren” (pagina 18). Waar zijn de kleine letteren gelden die als rijksbijdrage geleverd behoren te worden door de overheid conform het Convenant?

Aangezien studenten en docenten zijn opgeroepen vragen te stellen suggesties te doen, verwachten wij dat de vragen die in deze brief zijn verwoord naar tevredenheid beantwoord zullen worden en stellen wij concreet voor in de kosten van Bureau Communicatie te snijden, vooral met betrekking tot woordvoerders. Wij willen onze bestuurders capabel genoeg achten om één van hun primaire taken, namelijk het communiceren van hun beleid aan de academische gemeenschap, zelf op zich te nemen.

Wij – de academisch gemeenschap – zullen ons op alle mogelijke manieren blijven inspannen de kwaliteit van ons Onderwijs en Onderzoek te waarborgen en te behoeden voor destructieve bezuinigingsmaatregelen.

Humanities Rally

De Nieuwe Universiteit

Rethink UvA

University of Colour

For English, see below.

—

Aan de leden van het College van Bestuur,

De reden voor deze brief? Wij maken ons zorgen over de toekomst van ons onderwijs en hebben ernstige twijfels bij uw bereidheid uw beloftes na te komen. We weten inmiddels dat bij de FGw faculteitsbreed medewerkers ontslagen zullen worden, vakken zullen worden geschrapt, en expertise en keuzeruimte verloren zullen gaan. Ook de rechtenfaculteit staat gigantische, van boven opgelegde bezuinigingen te wachten, die Hans Amman eufemistisch “ombuigingen” noemt. Kleine opleidingen moeten inleveren – vanwege zogenaamd teruglopende studentenaantallen – terwijl elk gemis daar grote impact heeft, en bij grote opleidingen als Geschiedenis stijgt de (al schandalig hoge) werkdruk voor docenten met de studentenaantallen mee.

Sinds Profiel 2016 was uitgelekt weten we dat het CvB ten eerste ambieert om tot maximale kostenbesparing te komen – door keuzeaanbod weg te snijden, studenten op te hopen in massacolleges en personeel te laten vallen. We weten dat deze veranderingen niet gebeuren omdat de direct betrokkenen die noodzaak zouden voelen, maar zijn ingegeven door een aan hen opgelegde bezuinigingsopdracht. We weten, ten slotte, dat kortzichtige rendementseisen de kwaliteit van het onderwijs voortdurend belagen.

Wat we echter niet weten, is waarom de FGw besluit docenten te ontslaan bij grote opleidingen zoals Europese Studies en Neerlandistiek, terwijl de minister van Onderwijs op schaalverkleining inzet door subsidies voor onderwijspersoneel. Is dit een weloverwogen keuze die de kwaliteit moet stimuleren, of gaat het botweg om ‘rendementsverhogende beleidsmaatregelen’? We vermoeden het laatste, en vrezen dat met het op handen zijnde massaontslag van flexwerkers (van wie de UvA er tientallen al jarenlang schaamteloos aan het lijntje houdt) duurzaam opgebouwde expertise en diversiteit verloren gaat. En de ‘gelukkigen’ die mogen blijven—die krijgen de overgebleven werklast op hun al zwaarbeladen schouders!?

Eveneens schandalig is hoe de UvA zonder gêne speculeert over manieren om de wettelijk vastgestelde bepalingen in de laatste CAO te omzeilen. Via UvALeaks (http://uvaleaks.nl/cao.html) lezen we over het ‘openbreken’ van contracten en over experimenten met aan het privaatrecht ontleende constructies die zouden voorkomen dat huidige flexwerkers onder de nieuwe regeling gaan vallen. Hoe verdragen deze praktijken zich met uw beloftes uit het ‘tienpuntenplan’? Als u daarin zegt het percentage flexwerkers terug te willen brengen, bedoelt u dan dat het overschot op straat komt te staan? Op de FNWI verliezen pakweg zestig tijdelijke krachten hun baan, en op de FGw zelfs circa honderdtwintig.

Hoe verhoudt dit zich tot uw belofte de talen extra te financieren? En waar blijft de duidelijkheid over te duur uitgevallen rentederivaten, overambitieuze nieuwbouwprojecten en ongeduldige schuldeisers? Hoe kunt u het beleid van wegwerpcontracten, dat docenten in jarenlange angst en onzekerheid houdt, überhaupt verantwoorden? Als zelfs uw medewerkers met sterkere posities te huiverig zijn om weerstand te bieden aan de almaar aanzwellende werkdruk?

Wij eisen fatsoenlijke antwoorden die onze zorgen wegnemen, op al deze vragen. Zolang uw medewerkers niet gerustgesteld zijn wat betreft hun arbeidsposities, zijn ook wij niet gerustgesteld. En zolang dit niet gebeurt, of niet op een bevredigende manier, beraden wij ons op acties. Want iedere docent die zijn ontslag te wijten heeft aan amper legale arbeidsconstructies en megalomaan financieel beleid, is er één te veel.

In afwachting van een spoedig en adequaat antwoord,

Humanities Rally, De Nieuwe Universiteit, en het Students’ 1st of May Committee

—

To the members of the Executive Board,

The reason for this letter? We are concerned about the future of our education and have got serious doubts about your willingness to fulfill your promises. We now know that over the entire Faculty of Humanities, teachers will be fired, courses will be cut away, and expertise and electives will be lost. The Law Faculty, too, awaits gigantic, top-down implemented budget cuts, that Hans Amman euphemistically calls “ombuigingen” – bends. Small programs, where every cut has a big impact, have to cut back because of supposedly declining student numbers, while at big programs like History the (already outrageous) workload grows in pace with the student count.

Since Profile 2016 was leaked, we have known the CvB primarily aspires to attain maximal cost reduction—through cutting away electives, heaping up students in mass lectures and dropping staff ad libitum. And we know, last of all, that short-sighted efficiency demands constantly threaten, harrass and violate the quality of education.

What we do not know, is why the FGw has decided to lay off teachers at large study programs like European Studies and Dutch Language and Culture, while the Minister of Education invests in scale reduction through subsidising university staff. Is this a carefully thought through decision that is going to improve quality, or are these just careless ‘policy measures’ sought to ‘improve efficiency’? We suspect the latter, and fear that the coming mass lay off of flex workers (dozens of whom have been kept in suspense by disposable contracts for years) will also lead to the loss of long-lived expertise and invaluable diversity. And the ‘lucky’ ones who are allowed to stay—they will receive the remaining workload on their already burdened shoulders!?

Just as outrageous is how the UvA unashamedly speculates about ways to get around the legally established agreements of the recent Labour Law (CAO). Through UvALeaks (http://uvaleaks.nl/cao.html) we could read about the ‘breaking open’ of contracts and experimenting with constructions that would prevent the current flex workers to fall under the new regulations. How do these practices coincide with your promises in the ‘ten point plan’? When you therein stated that the percentage of flex contracts will be reduced, did you mean the ‘surplus’ of disposable workers will be just that:disposed of? At the Faculty of Science, about sixty temporary members of staff will lose their jobs, and at the Humanities the amount is twice as high: a hundred-and-twenty people laid-off.

How does this relate to your promise to financially aid the languages? And when will you provide transparency about derivatives that turned out too expensive, over-ambitious real estate projects and staggering debts that make creditors impatient? How can you justify your policy of disposable contracts that keep teachers in fear and insecurity for years, at all? If even the staff with relatively safe positions are hesitant to rise up against the ever growing workload and publication pressure?

We demand proper answers that will take away our concerns, to all of these questions. As long as your staff is not assured of their labour positions, we will not be reassured either. And while this there is no reassurance, or not in a satisfying manner, we will deliberate befitting actions.

Awaiting a quick and adequate response,
Humanities Rally, De Nieuwe Universiteit, and the Students’ 1^st of May Committee